Rodzinnie i na bogato, czyli wizyta u Ubogiej Krewnej

Gdynia ma swojego Józefa K., ma swoje miejsce zapomnienia, abstrakcyjnego doświadczenia, obcowania z niezwykłymi przedmiotami. W okolicach Teatru Miejskiego, u podnóża Kamiennej Góry skrywa się Uboga Krewna, skromna, pełna elegancji w swojej swojskiej oprawie. Zaprasza do siebie ciepłem i serdecznością. A rozgość się gościu i poczuj jak u siebie.

Artystyczny nieład w porządku jakoś tak dziwnie poukładany. Stary piec babci, kanapa salonowa, rower wprost z Holandii, szkła kolorowe w okienkach i suknia wieczorowa zawieszona nad barem. Któż to projektował, któż nad tym miał władzę? Może przypadek, a może umysł jakiś kompletny? Lampa z frędzlami, stare radio, krzesełka pstrokate, tkany dywan. Oko szaleje, zapatrzone w postarzałą nowoczesność. Śmiesznie tu i fajnie, niezwykle i ciekawie. Miło, przytulnie, nierzeczywiście.

Smakuje, jak to u krewnych, po domowemu, ciepło, tradycyjnie. Pachnie goździkiem i pomarańczą, ciastem, czekoladą. Aromatyczne trunki mało i więcej procentowe, podaje uśmiechnięta pani. Nie ma tu problemu, nie ma kwasowości, jest prawdziwie. W blasku świec odbywają się rozmowy planowane i te przypadkowe, nikt nie może wiedzieć, co się u Krewnej wydarzy. Taki to mały, cudny świat. Nie wprost opowiedziany.

Atmosfera wzięta wprost z domowego ogniska. Trochę czujesz się jak u babci, trochę jak u dobrej cioci na wsi, trochę jak na scenie pobliskiego teatru. Nie przychodzi byle kto, nie odwiedza gość przypadkowy. Sprawiają wrażenie jakby zaplanowali sobie to odwiedzenie, to przyjście do tego innego świata. Uboga, ale jednocześnie bogata. Nie odejmuje, ale dodaje. I tak wychodzimy bogatsi o piękno, estetykę innego pokolenia, żegnają nas lampiony spadające z drzewa. Przyjdziemy jeszcze do Krewnej, w końcu rodzina :)

Dajemy linka do Facebooka Ubogiej, jakoś w sieci to najlepszy ich ślad...
Uboga Krewna na Fejsie